صدا بیزاری (هایپرآکوزیس)
اختلال هایپرآکوزیس یا صدا بیزاری چیست؟
هایپرآکوزیس یا صدا بیزاری اختلالی شنیداری است که فرد مبتلا دریافت هایمتفاوتی از بلندی صدا دارد و این نوع از نحوه درک بلندی صداها تاثیر منفی بر ساختار فیزیکی_ عملکردی و روحی_ روانی فرد میگذارد. فرد مبتلا میتواند حساسیت شدیدی نسبت به صداهای خاص (گزینشی) داشته باشد، بطوریکه در زندگی روزمره صداها را بسیار بلندتر از آنچه بنظر میرسد میشنود، این صداها ، معمولا آزار دهنده بوده و در اکثر موارد فرد مبتلا، احساس پری (فشار) و درد فیزیکی در گوش های خود را که بصورت آزار دهنده ای، غیر قابل تحمل و دردناک است تجربه میکند. در حالیکه همین صدا(ها) برای افراد دیگر عادی و معمولی است. اختلال صدا بیزاری در هر رده سنی میتواند بروز کند و فرد مبتلا را از ناحیه یک یا دو گوش درگیر نماید این اختلال گاهی میتواند با وزوز گوش همراه باشد. فرد مبتلا به هایپراکوزیس احساس میکند در دنیای اطرافش تمامی صداها بطرز غیر قابل تحملی بلند ، آزار دهنده و دردناک هستند ولی در عین حال تحقیقات نشان داده که این افراد دارای “حس شنوایی برتر” یا فوق العاده تری نسبت به دیگران نیستند.
بیمارانی که از هایپراکوزیس رنج می برند نسبت به طیف وسیعی از صداها بیش از حد حساس هستند صداهای بلندی مانند: آلارم، گریه نوزادان، آتش بازی، صدای بوق ماشین، جرینگ جرینگ سکه ویا شکستن شیشه و …….، این اختلال می تواند باعث ایجاد درد، اضطراب ویا سایر رفتار های اجتنابی دیگری در این افراد شود و تاثیر مهم و بسزایی در کیفیت زندگی این افراد و اطرافیان (خانواده، محیط کار و ……..) آنها نیز داشته باشد.
برای افرادی که از این نوع اختلال یعنی عدم تحمل شدید صدا آزار می بینند، کارکردن در محیط های معمولی با در نظر گرفتن نویزهای (آلودگی های صوتی) محیط امروزی دشوار و گاهی غیرممکن است. به همین دلیل است که در مبتلایان به هایپراکوزیس، مشکلات رفتاری اجتنابی که منجر به گوشه گیری، انزوای اجتماعی، ترس از صداهای عادی و در نهایت افسردگی و اضطراب این افراد می شوند را میتوان بسیار مشاهده کرد .
لازم به ذکر است که بدانیم در دنیای پزشکی امروز محققین و دانشمندان روش قاطعی برای تشخیص و درمان هایپراکوزیس ندارند.
کلینیک سوناپس
